??#"$$#

Ég skil ekki hvernig hægt er að stela úr höfðinu á manni. Ég skil að einhver geti álpast hér inn og stolið efni frá mér án þess að spyrja mig um leyfi, það var gert eftir á. Ég átta mig hinsvegar ekki á hvernig hægt er að ná efni af manni með hugarorkunni einni saman! Það mál virðist vera að leysast þar sem ég er að vinna mikla greinargerð um það mál. Má vera að ákveðin hljómsveit hér á landi þurfi að koma fram í dagsljósið og segja sannleikann.

Ég skil ekki af hverju það er svona erfitt að finna einstæða fertuga ljóshærða konu sem er þokkalega vel stödd í lífinu. Ég meina þá fjárhagslega. Annað hvort er markaðurinn ekki að standa sig, en honum hefur gengið vel að ýta undir skilnaði síðustu áratugina eða þá að ég er svona ómögulegur. Kannski eiga konur á þessum aldri erfitt með tilhugsina að fara ala upp annarra konu barn. Ég vil hinsvegar ekki unga konu sem hleypur á brott við minnsta mótlæti og endar inn á geðdeild eins og mín fyrrverandi eða drepur næstum barnið sitt í þunglyndinu sínu.

Kannski þarf ég hinsvegar að verða frægur til þess að fá kvonfang. Það er á næsta leyti. Annars ætti ég að fara að loka þessari síðu. Ég hef sagt það áður. En nú kemur í ljós að það er verið að nota efni frá mér. Hefur maður einhver réttindi á svona kjaftasíðu, veit það einhver?

Ég ætla að baka jólaköku á eftir. Það er ekkert betra fyrir sjónvarpið en maður að baka jólaköku.

Ég skrifa þetta hratt. Einu sinni kom ég heim. Ég sagði ég er kominn heim. Ég fékk ekkert svar. Hélt að mæðgurnar væru að leggja sig. Konan mín var alltaf að leggja sig, hún var svo þreytt. Svo þunglynd og þreytt. Ég fór inn á bað til að pissa. Um leið og ég opnaði dyrnar sá ég dóttur mína liggja í baðkarinu, hún hreyfði sig ekki, hún var náföl. Ég stirðnaði upp í nokkrar sékundur. Eftir á fannst mér ég hafa horft á hana fallega og friðsæla í marga daga. Síðan reif ég hana upp úr baðkarinu. Hljóp með hana fram og lagði hana held ég hálf harkalega á mottu í ganginum. Hún andaði ekki. Ég öskraði grenjandi á konuna að drulla sér fram úr, og ég veit líka að ég sagði að hún væri búin að drepa hana. Hún birtist þreytuleg í dyrunum en hún var ískygilega róleg. Ég sagði henni að hringja í neyðarnúmerið á meðan ég gerði hjartahnoð á henni, enn ég var skíthræddur um að brjóta í henni brjóstkassann. Þegar hún hóstaði upp úr sér vatni, vafði ég hana inn í teppi, tók hana í fang mitt og hallaði mér upp að veggnum og gat ekki hætt að grenja. Konan mín bað mig um að fá hana, enn ég öskraði á hana að láta hana í friði. Ég spurði hvernig henni hefði dottið í hug að skilja hana eina eftir inn á baði. Hún sagðist aðeins hafa ætlað að hvíla sig, haft opið og hlustað eftir henni enn hún hefði sofnað. Mig langaði að kýla hana. Veit ekki alveg hvort það var út af því að skilja hana eftir eina í baðinu, að hún hefði næstum dáið eða að því að hún sýndi engar tilfinningar.

Ég nenni ekki að rekja þetta neitt frekar. Þið eigið eftir að sjá þetta allt saman. Það sem gerðist í framhaldinu var að hún versnaði af þunglyndinu, var skíthrædd um að meiða börnin upp frá þessu, viljandi eða óvart, og endaði inn á geðdeild með gommu af þunglyndislyfjum. Ég heimsótti hana. Sá hana í mismunandi ástandi, horfði á hana faðma börnin sín og afneita þeim á víxl, segja að hún elskaði þau eða hataði, að hún ætti þau ekki, hún vildi ekki sjá þau framar og loks sagði læknirinn að það væri ekki ráðlagt að ég leyfði henni að hitta börnin, þeirra vegna.

Og ég gekk í gegnum þetta allt, fyrir hana að því að ég elskaði hana og ég elskaði fjölskylduna okkar. Og þegar hún náði sér, vildi hún skilja við mig, við værum búin að fara í gegnum alltof mikið saman, eða hvernig sem hún orðaði það, en ég gæti tekið yngstu stelpuna af því að ég væri svo góður við hana. Ég vildi vera góður við þau öll, ég sagði henni það. Enn þá var hún búin að loka dyrunum á eftir sér.

Ég ætla að fara að baka jólaköku . Stundum, ef ég er að vaska upp, baka eða hlusta á tónlist þá man ég eftir öllu því góða sem við gerðu saman. Öllu þessu skemmtilega, þegar við vöknuðum í örmum hvers annars, þegar við lásum bækur upphátt fyrir hvort annað. Horfðum á mynd eða ræddum pólitík, poppstjörnur, leikara og rithöfunda. Þegar hún kom heim með blóm. Þegar ég kom heim með blóm. Þegar við ókum út í sveit eða fórum upp í Hallgrímskirkjuturn til að elskast o.s.f. Þegar ég hugsa þetta allt saman, brosi ég yfirleitt alveg ósjálfrátt og fæ hita í magann. Svo man ég að ég er að reyna að hata hana. Ég er að reyna að hata hana svo mikið að hún strokist út úr huganum á mér. Að hún hverfi í svartri, þungri móðu sem ég loka í herbergi sem ég sé fyrir mér að sé í völundarhúsi inn í höfðinu á mér sem ég mun aldrei rata til aftur.

Og nú þarf ég að fara að reka helvítis liðið úr garðinum hjá mér. Fæ ég aldrei frið?

Bless