Sitthvað

Það er stutt síðan ég ákvað að taka þátt í þessum raunveruleikaþætti. Konan mín fyrrverandi er eins og svo margir aðrir að hún tekur ekki mark á hlutunum nema þeir birtist á sjónvarpsskjánum. Ég man t.a.m. eftir því að fyrir nokkrum árum varð hún miður sín yfir að Ally M B sem var mjög vinsæl þó, skyldi missa manninn sinn. Konan mín þekkti líf hennar betur en margra í fjölskyldunni. Og ef ættingi dó, fann hún ekki beint til sorgar. Hún var leið yfir því að hafa ekki náð að hitta manneskjuna fyrir andlátið því hún átti eitthvað ósagt við hana. Það sem hlýtur að koma í kjölfarið eru raunveruleikaþættir þar sem við getum fylgst með dauðsföllum ættingja okkar. Séð þá takast á við sjúkdóma, heilsu þeirra hraka dag frá degi og þá er nokkuð víst að við myndum við loks finnast við þekkja manneskjuna og upplifa sorgina. Þetta væri pabbi okkar. Eitt af því sem við tökum alltaf mark á er blóð, morð og niðurlæging. Þetta vita t.d. múslimarnir. Þeir gera sér grein fyrir að það þýðir ekkert að ræða við okkur. Öfugt við þá höfum við andúð á aldri og þroska manneskjunar. Við hugsum um að halda okkur unglegum, fá að sofa hjá og eyða peningum. Það er okkar megin inntak í lífinu þó svo við reynum að fela það með orðum. Orðin eru bara tjaldið og þegar það er dregið frá stöndum við þar berstrípuð.

Æi, ég veit það ekki. Kannski snúast sjálfsmorðsárásir múslima bara um öfund eins og ég las í einhverri bók. Þegar þeir sprengja sig í tætlur er þeim lofað eilífu lífi á himnum þar sem þeir vaða í kerlingum. Geta sofið hjá að vild á meðan þeim er þjónað til borðs af fáklæddum unglingsstúlkum. Þessi heimur er til staðar. Ég hef fundið til langana að skella mér til Austurlanda þar sem ég fæ barnunga hóru fyrir hundraðkall. Ég þarf ekki einu sinni að tala hana til. Hér heima þarf að fara í gegnum langan forleik samtala til að fá einhvern í rúmið, stundum dugar það ekki einu sinni til. Það er ein af ástæðunum að menn sækja í ferðir til Austurlanda, sérstaklega þessir í eldrikantinum, því það nennir enginn að hlusta á þá lengur. Kvenfólk er byrjað á þessu líka, skellir sér til Kúbu og ég held að það stafi af því fólk kann ekki lengur að tala saman eða hlusta hvort á annað. En múslimarnir öfunda þá sem hafa snúið baki við trúarbrögðunum og geta sofið hjá þeim sem þeim dettur í hug fyrir nokkra aura. Ég var að velta þessu fyrir mér á meðan ég var að klæða Rósu í föt í morgun